அந்த இரவு

சட சட என்று காற்று சுற்றி சுழன்று அடிக்க

சோ என்று கனத்த மழையை வானம் அள்ளி   ஊத்த

பளீர் என்று மின்னல் கரு மேகத்திலே நெளிந்து ஓட

டம டம என இடி முழக்கம் காது வெடிக்க முழங்க

ஒரு பயங்கரமான  நிலையில் அந்த இரவு

இந்த கோடை இடியிலும் ஐந்து நிமிடத்துக்கு

ஒரு முறை  இரைந்து கொண்டு வானில் பறக்கும் விமானம்

மின்னி மின்னி மின்மினி பூச்சி போலே மறையும்

அதன் வெளிச்சம்

சர் என்று றோட்டில் உள்ள நீரைஅ ள்ளி அடித்த வண்ணம்

மணித்தியாலத்துக்கு ஒன்றாக ஓடும் வாகனம்

மணி பன்னிரண்டை எட்டிவிட்டதால்

எங்கோ தூரத்தே வரும் கடைசி பஸ்சின் ஓசை

மழைவிட்டபின்னும் தங்கி நின்று

கண்ணாடி ஐன்னல் மேலே விழுகின்ற

மழைதுளியின் டங் டங் ஓசை

வீட்டுக்குள்ளே சுவர்கடிகாரத்திலிருந்து வரும்

டிக் டிக் சத்தம்

இந்த நடு நிசியிலும் பயங்கரமான அமைதியை

தனிமையில் பல்கணியோரம் இருந்து

ரசிக்கின்ற என் இதயத்தின் லப் டப்  சத்தம்

பக்கத்து வீட்டு திறந்திருந்த ஐன்னுல் வழியாக வந்த

குழந்தையின் அழுகுரல்

இப்படி என்னை சுற்றி எத்தனை ஒலிகள்

அந்த இரவில்

சிந்தித்துப்பார்த்தேன் உலகத்தில்

இந்த வேளையில் எத்தனை

ஐனனமோ எத்தனை மரணமோ

எத்தனை ஓசைகள் எத்தனை துயரங்கள்

எத்தனை இதயங்கள்

அழுகின்றதோ யார் அறிவார்

கவி மீனா