போலோ வண்டி

 

   

சுவர் கடிகாரத்தின் முள்ளும்

எனது இருதயத்தின் லப் டப்  ஓசையும்

ஒரே வேகத்தில் ஓடுது

அங்கும் டிக் டிக்

இங்கும் லப் டப்

 

நடு நிசியானாலும் சில சமயம்

தூங்காத விழிகள்

மூளைக்கு ஒய்வு இல்லை

அது சிந்தித்தே சிறகடிக்கும்

 

ஏழு வருடமாக எனக்கு

தீராத செலவு வைத்த போலோ வண்டி

புது வருடம் பிறக்க மூன்று நாளைக்கு முன்

மடார் என அடிபட்டு

மண்டையை போட்டு விட்டது

மாரடைப்பில் போகிற மனிதரை போலே

இது தானே லைட் போஸ்டில் முட்டி

தற்கொலை செய்து விட்டது

 

என் நெஞ்சில் அது ஓங்கி

அடித்த வேதனை

மெல்ல மெல்ல குறைய

நானும் யோசிக்குறேன்

 

வண்டிக்கும் ஒரு நாள் விடுதலை

மனிதர்கட்கும் ஒரு நாள் விடுதலை

வரத்தானே வேணும்

 வாங்கிய காலம் தொட்டு

காசாக விழுங்கிய வண்டி

என்னையும் சேர்த்து விழுங்க

அல்லவா பார்திச்சு

 

தப்பினது தம்பிரான் புண்ணியம்

தலை விதி இன்னும்

முடியாததை நினைத்து

நான் சிரிக்கவா அழவா

அதுவும் தெரியவில்லை

பழயன கழிதலும் புதியன புகுதலும்

இயற்க்கையின் விந்தை போலும்

 

கவி மீனா

தாமரை இலை தண்ணி

வெளியே வானம் இருண்டு உலகமே மங்கி போனது போலே கிடக்கிறது மனமும் என்னமோ  உற்சாகம் இன்றியே  இருக்கிறது

கிறிஸ்மஸ் கொண்டாட்டமும் முடிஞ்சு போச்சு இருக்கிற இடத்துக்கு ஏற்றாற்போலே நானும் இந்த கிறிஸ்மஸ் பண்டிகையை 30 வருடமாக கொண்டாட பழகிவிட்டேன் நான் விரும்பாவிடிலும் எனது  ஜேர்மனிய நண்பர்கள்  கிறிஸ்மஸ் பண்டிகையை  கொண்டாடும் மனநிலையை எனக்குள் உருவாக்கி விட்டார்கள்

சும்மா சொல்ல கூடாது எனக்கு பரிசுகள் எல்லாம் தாராளமாக கிடைக்கும் நண்பிகளும்  பிள்ளைகளும் என் அன்பை மதித்து எனக்கு பரிசு தருவது பெரும் மகிழ்ச்சிதான் அது போலே நானும்  என்னை தேடி அன்போடு வந்த நண்பிகளுக்கு சிறிய பரிசுகளானாலும் முழு மனசோடு கொடுக்க முடிந்ததையிட்டு கடவுளுக்கு தான் நன்றி சொன்னேன்

ஆனாலும் இந்த கிறிஸ்மஸ் பண்டிகை என்னமோ நிர்பந்தின் அடிபடையில் கொண்டாடபடுவது போலேதான் என் மனதில் ஒரு தாக்கம் என்ன தான் 30 வருடம் வெளிநாட்டில் வெள்ளையருடன் வாழ்ந்து அவர்களது கலாச்சாரம் கொண்டாங்களில் நாமும் தள்ளபட்டு விட்ட போதிலும்  மனதின் அடிதளத்தில் எங்களது தைபொங்கல் புதுவருடம் தீபாவளி என நாம் ஊரில் கொண்டாடிய பெருநாட்களை நினைத்தாலே மனம் ஏங்கி தவிக்கிறது

அதிகாலை  சூரியன் உதிக்கும் முன்னே நாம் எழும்பி அந்த விழாக்களை கொண்டாடி மகிழ நாம் பட்ட அவசரங்கள் எல்லாம் எங்கே?  மனதிலும் உடம்பிலும் ஓடிய உற்சாகம் தான் எங்கே? கையில் கிடைத்த சிறு சில்லறை காசில் கூட நாம் கண்ட  மகிழ்ச்சி எங்கே? கிடைத்த ஒரு புத்தாடையில் பூத்து குலங்கிய அழகுதான் எங்கே?

இன்று பரிசுகள் குவிந்து கிடக்கு  எல்லாவற்றையும் பார்த்துவிட்டு ஒரு இடத்தில் வைத்து இருக்கிறேன் அதை அனுபவிக்கும் மன நிலை கூட இல்லை  ஒரு நண்பி  நல்ல பட்டு சேலை இந்தியாவில் இருந்து கொண்டு வந்து தந்தா இதை கூட வாங்கி பார்த்து நல்லா இருக்கிறது என்று நினைத்தேன் அதை உடுக்க வேணும் என மனம் விரும்பவில்லை ஆனால் அதில் தெரிந்த நண்பியின் அன்பு என்னை பெருமிதம் அடைய வைத்தது

வாழும் காலத்தே நாம் பணம் பொருளை சம்பாதிக்காது போனாலும் ஒரு சிலரது மனதில் ஆவது ஒரு உண்மையான அன்பை காண நேரும் போது அதுவே எமக்கு பெரும் பொக்கிஸமாக தெரிகிறது

வாழ்க் கையின் ஓட்டத்தில்  எங்கள் உடல் மட்டும் அல்ல மனமும் ஆசைகளுக்கும் பொய்யான இன்பத்துக்கும் அடிமைபடாது பட்டும் படாமல் தாமரை இலை தண்ணி போலே இந்த உலகவாழ்கையில் வாழ பழகி கொண்டு விட்டது போலே நான் உணர்கிறேன்

எதுவும் தேடும் போது கிடைபதில்லை கிடைக்கும் போது மனம் நாடுவதில்லை.

கவி மீனா