சாய்ந்த மரம்

 

கண்ணுக்குள் மணியாய் நீ இருந்தாய்

வானில் நிலவு போல் நீ இருந்தாய்

பூவில் வாசம் போல் தான் இருந்தாய்

என் புன்னகையாக நீ இருந்தாய்

 

எனக்குள்ளே ஓடும் குருதியாய் நீ இருந்தாய்

என் உடலுகுள் உயிராய் நீ இருந்தாய்

நான் சுவாசிக்கும் மூச்சாய் நீ இருந்தாய்

இன்று என்னை ஏனோ தவிக்க விட்டாய்?

 

மண்ணில் விதை போல் காதலில்

பெரிய மரமாய் தழைத்து நின்றேனே

நிழல் தரும் வேளை நீ தறித்தாய்

சாய்ந்த மரமாய் நான் விழுந்தேன்

 

நீல வானில் ஓடும் கரு முகிலாய்

பசும் புல்லில் ஆடும் பனி துளியாய்

உண்மை காதல் சுமந்த என் இதயம்

வலியால் கனக்குது தினம் தினமும்

கவி மீனா