போலோ வண்டி

 

   

சுவர் கடிகாரத்தின் முள்ளும்

எனது இருதயத்தின் லப் டப்  ஓசையும்

ஒரே வேகத்தில் ஓடுது

அங்கும் டிக் டிக்

இங்கும் லப் டப்

 

நடு நிசியானாலும் சில சமயம்

தூங்காத விழிகள்

மூளைக்கு ஒய்வு இல்லை

அது சிந்தித்தே சிறகடிக்கும்

 

ஏழு வருடமாக எனக்கு

தீராத செலவு வைத்த போலோ வண்டி

புது வருடம் பிறக்க மூன்று நாளைக்கு முன்

மடார் என அடிபட்டு

மண்டையை போட்டு விட்டது

மாரடைப்பில் போகிற மனிதரை போலே

இது தானே லைட் போஸ்டில் முட்டி

தற்கொலை செய்து விட்டது

 

என் நெஞ்சில் அது ஓங்கி

அடித்த வேதனை

மெல்ல மெல்ல குறைய

நானும் யோசிக்குறேன்

 

வண்டிக்கும் ஒரு நாள் விடுதலை

மனிதர்கட்கும் ஒரு நாள் விடுதலை

வரத்தானே வேணும்

 வாங்கிய காலம் தொட்டு

காசாக விழுங்கிய வண்டி

என்னையும் சேர்த்து விழுங்க

அல்லவா பார்திச்சு

 

தப்பினது தம்பிரான் புண்ணியம்

தலை விதி இன்னும்

முடியாததை நினைத்து

நான் சிரிக்கவா அழவா

அதுவும் தெரியவில்லை

பழயன கழிதலும் புதியன புகுதலும்

இயற்க்கையின் விந்தை போலும்

 

கவி மீனா