ஏன் மறந்தாய் மானிடனே

 மண்ணுக்குள்ளே போகும் மானிடனே

மனதை தொட்டு பாருங்க

கொஞ்சம் கண்ணை மூடி யோசிங்க

நாடும் நகரமும் வேணும் என்று

அடித்து புரண்டு நரகத்தை நாடும் மானிடனே

கொஞ்ச நேரம் சிந்தியுங்க

 

ஜொலிக்கும் வைரமும் மண்ணுக்குள்ளே

தகிக்கும் தங்கமும் மண்ணுக்குள்ளே

முளைக்கும் பெரும் விருட்சமும்

விதையாய் மண்ணுக்குள்ளே

முத்தும் மாணிக்கமும் மண்ணுக்குள்ளே

 

ஊத்துத் தண்ணியும் மண்ணுக்குள்ளே

மாடி வீடு கட்ட உதவும்

கல்லுகூட மண்ணக்குள்ளே

ஓடும் நதியும் மண்ணக்குள்ளே

இரும்பு கூட மண்ணக்குள்ளே

உன் இரும்பு இதயம் கூட

ஒரு நாள் மண்ணுக்குள்ளே

 

இத்தனையும் ஆண்டு

ரசிக்கும் மானிடனே

உன்னை ஆட்டி படைக்கும்

ஆண்டவன் கையை மறந்து

நீஅதிகாரமும் ஆணவமும் கொண்டு

அலைவதினால் பயன் உண்டோ

 

அழிகின்ற உடலோடு அலைவதில்தான்

பயன் உண்டோ

ஒரு நாள் நீயும் இந்த மண்ணுக்குள்ளே

என்பதை ஏன் மறந்தாய்

ஏன் மறந்தாய் மானிடனே

 

கவி மீனா