இது ஊரறிந்த உண்மை 

பாதி மலர்ந்து மொட்டு

விரியும் பருவம்

பால் வடியும் வதனமும்

 பாவை என் புன் சிரிப்பும்

பார்பவர் மனதை கவர்ந்ததற்கு

கன்னி நான் பொறுப்பில்லை

அலங்கார பொருளுமில்லை

இரட்டை சடைதனிலே

மல்லிகை பூவுமில்லை

 

ஆனாலும் பட்டு பாவாடை

தாவணி உடுத்தி

பொட்டு வைத்து

 கோயில் போகையிலே

பின்னாலே பாடுவோரும்

கண்ணடித்து சைட்

அடிப்போருமாய் சிலரு

அயலுக்குள்ளே வாலிபர்கள்

வட்டமடித்து செல்கையிலே

சிரிப்புதான் வரும் எனக்கு

அது சிந்தனையை தொடவில்லை

நீ சொன்ன ஒரு வார்த்தை மட்டும்

என் நெஞ்சில் நெருப்பாய் சுட்டதென்ன

 

விதியின் விளையாட்டில்

காமன் எய்திய அம்பு

என் நெஞ்சை தைத்ததென்ன

காதல் பாட்டும் காதில்

கான மழை பொழிந்ததென்ன

காவியத்து காதல் போலே

மனம் உருகி போனதென்ன

மண்ணுக்கும் பொன்னுக்கும்

ஆசை படாத பெண்ணு இவள்

கண்ணுக்குள் காதலை

மட்டும் வளர்ததென்ன

 

சொல்ல முடியாது மனம் துடிக்க

எல்லையில்லாமல் துயர் நீடிக்க

காலங்கள் போனது காத்திருப்போடே

கைகூடி வந்தபின்னே பெண்மை

களியாட்டம் போட எண்ண

அத்தனையும் பொய் என்று

காட்டிவிட்டான் அவன் இன்று

 

மண்ணுக்கு ஆசைபட்டு

மணமுடித்த மானிடனே

பொய்யாலே பூமுடித்து

மணவாழ்வை சுடுகாடாய்

மாற்றிய கோலமே!

நித்தம் நித்தம் போராட்டம்

வேணாம் இந்த  பந்தம்

தாலி என்ன வேலி என்ன

தள்ளுங்கடா என்னை விட்டு

என்று போனதுதான் உண்மை

இது ஊரறிந்த உண்மை!

கவி மீனா